O Μίνωας ανέλαβε το θρόνο της Κρήτης αφού πέθανε ο Αστερίας. Ο Μίνωας φημιζόταν ως δίκαιος άνθρωπος και κυβερνούσε από τα παλάτια του, στην Κνωσό. Ο Μίνωας είχε αδελφό τον Ραδάμανθη, ο οποίος επίσης κυβέρνησε την Κρήτη και τα νησιά της Μικράς Ασίας.
Κάθε εννέα χρόνια, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθης επισκέπτονταν τη σπηλιά του Δία και έπαιρναν ένα νέο σύνολο νόμων.
Ο Κρητικός πολιτισμός ονομάστηκε Μινωικός από τον Άρθουρ Έβανς που ανέσκαψε την Κνωσό. Είναι πιθανό η λέξη «Μίνωες» να ήταν βασιλικός τίτλος μίας δυναστείας που κυβέρνησε την Κρήτη και όχι όνομα ατόμου.

Ο Μίνωας προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του θρόνο του νησιού, ισχυρίστηκε πως οι Θεοί ήταν διατεθειμένοι να πραγματοποιήσουν όποια χάρη και αν ζητούσε. Εκείνος προσευχήθηκε να αναδυθεί ένας ταύρος από την θάλασσα έτσι ώστε να τον θυσιάσει. Ένας λευκός εκθαμβωτικός ταύρος έκανε την εμφάνισή του στην ακτή, απεσταλμένος από τον Ποσειδώνα. Ο Βασιλιάς Μίνωας δεν πίστευε στην ομορφιά του και έτσι θέλησε να θυσιάσει άλλον ταύρο αντί για εκείνον.
Ο Ποσειδώνας προσβλήθηκε και θέλησε να πάρει εκδίκηση. Έτσι, έκανε τη γυναίκα του Μίνωα, την Πασιφάη, να ερωτευτεί τον λευκό ταύρο.
Τότε η Πασιφάη βρήκε τον Δαίδαλο (διάσημος τεχνίτης που ζούσε εξόριστος στην Κρήτη) για να τη βοηθήσει. Της έφτιαξε λοιπόν μια ξύλινη αγελάδα, όπου κρύφτηκε μέσα και πλησίασε τον λευκό ταύρο, με τον οποίο ζευγάρωσαν. Η Πασιφάη γέννησε το Μινώταυρο. Ο Μινώταυρος είχε κεφάλι ταύρου και ανθρώπινο σώμα.
Ο Βασιλιάς Μίνωας ζήτησε από το Δαίδαλο με τη σειρά του, ένα κτίριο όπου θα έκλεινε το Μινώταυρο. Αυτό το κτίριο ονομάστηκε "Λαβύρινθος".
Κάποιοι πιστεύουν πως ο λαβύρινθος ήταν το παλάτι της Κνωσού.
Το καταπληκτικό μέγεθος και η πολυπλοκότητά του δημιούργησαν την ψευδαίσθηση του λαβυρίνθου. Ο ταύρος και ο διπλός πέλεκυς που λεγόταν λάβρυς ήταν τα σύμβολα του μινωικού πολιτισμού και εμφανίζονταν παντού μέσα στο παλάτι.

Ο Μίνωας ήταν ο πρώτος βασιλιάς που κυριάρχησε στη Μεσόγειο θάλασσα και εξάλειψε τους πειρατές κυβερνώντας πάνω από 90 πολιτείες στην Κρήτη. Όταν όμως οι Αθηναίοι δολοφόνησαν το γιο του, Ανδρογέα, εκείνος ξεκίνησε πόλεμο που διήρκησε για μεγάλο χρονικό διάστημα και έπειτα ζήτησε από τον Δία να εκδικηθεί για το χαμό του παιδιού του. Το μαντείο των Δελφών συμβούλευσε τους Αθηναίους να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε επιθυμία του Μίνωα. Ο ΒΑσιλιάς τότε ζήτησε να στέλνονται επτά νέοι και επτά νέες κάθε εννιά χρόνια στην Κρήτη σα θυσία για το Μινώταυρο.

Όταν έφτασε η ώρα επτά νέοι και επτά νέες να σταλούν στην Κρήτη, ο Θησέας που ήταν γιος του Βασιλιά των Αθηνών, Αιγαία, θέλησε να τους ακολουθήσει. Είχε στόχο να εξολοθρεύσει το Μινώταυρο μόνο με τα χέρια του προκειμένου να σταματήσει η υποχρέωση για θυσία.
Η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα, ερωτεύτηκε το Θησέα και επιχείρησε να τον βοηθήσει. Έτσι, του έδωσε έναν σπάγκο που θα έδενε στην πόρτα του Λαβύρινθου. Ο σπάγκος θα ξετυλιγόταν ώσπου το μέρος που κοιμόταν ο Μινώταυρος.
Ο Θησέας κατάφερε και σκότωσε το Μινώταυρο, αν και αμφισβητείται αν τον σκότωσε με τα χέρια ή με ένα ξίφος που του έδωσε η Αριάδνη. Έπειτα χρησιμοποίησε το σπάγκο για να βρει το δρόμο της επιστροφής προς την είσοδο του λαβυρίνθου.
Ο Θησέας πήρε την Αριάδνη και έφυγαν κρυφά από το νησί όμως στη συνέχεια την εγκατέλειψε σε κάποιο νησί. Ο Θεός Διόνυσος την παντρεύτηκε αμέσως μετά.

Πριν αναχωρήσει για Κρήτη ο Θήσεας, είχε διαμηνύσει στον πατέρα του, Αιγαία, πως κατά την επιστροφή του και εφόσον είχαν πάει όλα καλά, θα είχε υψωμένη μια λευκή σημαία. Όμως, το ξέχασε με αποτέλεσμα ο Αιγαίας να δει τα καράβια που επέστρεφαν χωρίς λευκή σημαία και να νομίζει πως ο γιος του δεν ζει. Έτσι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.
Το «Αιγαίο Πέλαγος» ονομάζεται έτσι προς τιμήν του.

Ο Μίνωας μόλις πληροφορήθηκε πως ο Δαίδαλος ήταν εκείνος που βοήθησε την Πασιφάη νε ζευγαρώσει με το λευκό ταύρο, τον έκλεισε μαζί με τον γιο του στο Λαβύρινθο. Η Πασιφάη κατάφερε όμως να τους απελευθερώσει.
Ο Μίνωας διέταξε να τεθεί σε επιφυλακή ο στόλος του και έτσι ο Δαίδαλος δεν μπορούσε να φύγει από την Κρήτη.
Ο Δαίδαλος σκέφτηκε να φτιάξει φτερά για εκείνον και τον Ίκαρο για να φύγουν πετώντας. Όμως ο Ίκαρος όντας νέος και απερίσκεπτος, παράκουσε τον πατέρα του και πέταξε αρκετά ψηλά, κοντά στον ήλιο. Η θερμοκρασία του ήλιου έλιωσε το κερί που ένωνε τα φτερά του με συνέπεια να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί. Σήμερα το νησί που βρίσκεται στο μέρος όπου υποτίθεται ότι πνίγηκε, ονομάζεται Ικαρία.

Ο Δαίδαλος πέταξε με τα φτερά του στη Σικελία, όπου έζησε εκεί. Ο Μίνωας με το στόλο του άρχισε να τον αναζητά εναγωνίως. Φτάνοντας στη Σικελία, μετέβη ως τον Βασιλιά Κόκαλο ο οποίος έκρυβε στο Δαίδαλο. Ο Κόκαλος συνεργάστηκε με τον Δαίδαλο, εξαπατώντας τον Μίνωα. Τον έκαψαν σε ζεστό νερό. Ο Βασιλιάς Κόκαλος επέστρεψε το πτώμα στην Κρήτη και ισχυρίστηκε πως ο θάνατός του ήταν ατύχημα. Οι Κρήτες έχτισαν τάφο στη Σικελία για τον Μίνωα ενώ σήμερα υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Μινώα.
Ο Δίας έκανε το Μίνωα κριτή των νεκρών μετά το θάνατό του μαζί με τον αδελφό του Ραδάμανθη και τον εχθρό του Αίακο.

Ο Τάλος ήταν ένας γίγαντας από χαλκό, με κεφάλι ταύρου. Δόθηκε στον Μίνωα από τον Δία, για να είναι φύλακας της Κρήτης. Ζούσε στο σπήλαιο του Μελιδονίου.
Είχε μία μοναδική φλέβα που ξεκινούσε από το λαιμό και κατέληγε στη φτέρνα, όπου έκλεινε με ένα μπρούτζινο καρφί. Ο Τάλος γύρισε όλο το νησί, τρεις φορές την ημέρα, έτσι ώστε να την προστατεύσει από εχθρικά πλοία. Όμως, οι Σαρδήνιοι κατάφεραν να εισβάλλουν στην Κρήτη και έτσι ο Τάλος μεταμορφώθηκε σε φωτιά. Με το αναμμένο σώμα του, νίκησε τους εχθρούς.
Οι Αργοναύτες επίσης προσπάθησαν να πλησιάσουν το νησί και ο Τάλος τους πετούσε βράχους για να τους εμποδίσει. Η Μήδεια (προστάτιδα των Αργοναυτών) τράβηξε το χάλκινο καρφί του, με αποτέλεσμα να χυθεί όλο του το αίμα και να πεθάνει.

Ο Ηρακλής διατάχθηκε από τον Ερυσθέα στον 7ο άθλο του, να αιχμαλωτίσει τον Κρητικό ταύρο.
Κανείς δεν γνωρίζει, αν αυτός ήταν ο ταύρος που ο Ποσειδώνας έστειλε στο Μίνωα για θυσία και ερωτεύτηκε η Πασιφάη ή ο ταύρος που ο Δίας χρησιμοποίησε για να φέρει την Ευρώπη στην Κρήτη. Ο Μίνωας πλησίασε τον Ηρακλή όπου του πρόσφερε βοήθεια όμως εκείνος δεν την δέχθηκε.
Ο Ηρακλής μετά από μακρύ αγώνα αιχμαλώτισε τον ταύρο και τον μετέφερε στις Μυκήνες.

Οι Κρήτες ίδρυσαν το μαντείο των Δελφών, αφιερωμένο στη Μητέρα Γη και άφησαν την ιερή μουσική τους, τους χορούς, τις τελετουργίες τους και ένα ημερολόγιο σαν κληρονομιά στους Έλληνες. Η κοινότητα των ιερέων στους Δελφούς ονομαζόταν Λαβρυτοί από την Κρητική λέξη λάβρυς (διπλός πέλεκυς), το σύμβολο του Μινωικού πολιτισμού.