«Και μην ξεχνάς ότι η γη χαίρεται να νιώθει τα ξυπόλυτα πόδια σου και οι άνεμοι λαχταρούν να παίζουν με τα μαλλιά σου». Θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική περιγραφή του μπιτς χάντμπολ – αλλά και όλων των παράκτιων αθλημάτων – όμως αποτελεί μέρος ενός από τα 26 ποιήματα του Καλίλ Τζιμπράν, του Αμερικανολιβανέζου συγγραφέα που εκδόθηκαν το 1923 με τον τίτλο «Ο Προφήτης».

Κι αυτό είναι το αγαπημένο βιβλίο της Κριστίν Μανσούρ, της πίβοτ της Εθνικής Γυναικών των ΗΠΑ, η ζωή της οποίας είναι συνυφασμένη με τον αθλητισμό. Με σπουδές οικονομικών στο Χάρβαρντ όπου έπαιξε μπάσκετ, ανακάλυψε το μπιτς χάντμπολ και εξελίχθηκε στην πλέον επιτυχημένη Αμερικανίδα παίκτρια. Αν και υπολείπεται συμμετοχών στην Εθνική με 46 έναντι 160 της Μελίσα Μπράουν, η 29χρονη είναι πρώτη σκόρερ και μέχρι και την φετινή σεζόν είχε μετακομίσει στην Ολλανδία όπου έπαίζε επαγγελματικά στην σάλα με την φανέλα της Φόλενταμ.

Παράλληλα, δημιούργησε την πρώτη αμερικανική – ολλανδική ομάδα μπιτς χάντμπολ που αγωνίστηκε το 2021στο EuropeanBeachHandballTour.

Η πρώτη της επαφή με την Ελλάδα έγινε το 2019 στο διεθνές τουρνουά που έγινε στην Πάρο με την συμμετοχή Ελλάδας, ΗΠΑ και Γαλλίας. Οι Αμερικανίδες εντυπωσιάστηκαν με το νησί, ενώ γυρίστηκε και ντοκιμαντέρ που αφορούσε την πορεία της Εθνικής ομάδας.

Από τότε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι με Ελλάδα και ΗΠΑ να κάνουν κοινές προετοιμασίες και να δίνουν φιλικά, με την ελληνική ομάδα, ως παγκόσμια πρωταθλήτρια να μεταφέρει τεχνογνωσία στις Αμερικανές.

Είναι οι στίχοι του Τζιμπράν  μια περιγραφή του μπιτς χάντμπολ;

Αναφέρεις την παράθεση από τον «Προφήτη»! Υπό αυτήν την έννοια το μπιτς χάντμπολ έχει θεμέλια στη γη και η πνοή του αέρα οι πάσες η κίνηση είναι όλα όσα έχει το άθλημα και αυτό είναι όμορφο.

Πώς ξεκίνησες μπιτς χάντμπολ;

Είδα για πρώτη φορά χάντμπολ στους Ολυμπιακούς το 2012.Πάρα πολλά στοιχεία του χάντμπολ στην σάλα είναι κοινά με όλα τα σπορ που έχω ασχοληθεί, βόλεϊ μπάσκετ… Οπότε προσπάθησα παίξω στην σάλα. Ήταν ωραίο αλλά διήρκεσε μέχρι που ανακάλυψα το μπιτς χάντμπολ. Έχει την σωστή ισορροπία ανάμεσα στην δύναμη και την τεχνική, την κίνηση. Το χάντμπολ σάλας έχει πιο πολύ δύναμη, είναι πιο επιθετικό ως παιχνίδι. Είναι σαν το NFLστην σάλα. Έχει πολλή επαφή και αναζητούσα ένα σπορ που να έχει περισσότερη φινέτσα και έτσι ανακάλυψα το μπιτς. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Επισκέφτηκες πρώτη φορά την Πάρο το 2019 και ερωτεύτηκες - όπως και η υπόλοιπη ομάδα – την Ελλάδα.

Αυτό είναι το πιο αγαπημένο ταξίδι που έχω κάνει. Το φαγητό, η κουλτούρα,ο πολιτισμός. Ένα υπέροχο μέρος για να παίξω το σπορ που αγαπώ.

Και έγινε και ένα ντοκιμαντέρ για το συγκεκριμένο τουρνουά.

Ναι εγώ το έφτιαξα!

Και τώρα κάνετε ένα καινούριο;

Κινηματογραφούμε με ένα τρέιλερ για το σπορ, για την ομάδα, για το πάθος και την καρδιά που χρειάζεται για να ασχοληθεί κάποιος με αυτό το άθλημα το οποίο δεν είναι επαγγελματικό, δεν είναι ακόμη σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά πιστεύω ότι θα μπει.

Έπαιξες και στην Ευρώπη επαγγελματικά με την Φόλενταμ.

Έπαιξα μία χρονιά, αλλά αντιλήφθηκα ότι είμαι πιο παθιασμένη για το μπιτς χάντμπολ. Είμαι και παιδί της Καλιφόρνια και έτυχε να βρεθώ στην Ολλανδία στον πιο κρύο χειμώνα τα τελευταία 20 χρόνια…

Πώς είναι η ζωή ενός ερασιτέχνη αθλητή του χάντμπολ στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Είναι δύσκολο να παίξεις χάντμπολ στις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές κατηγορίες, πολλές λίγκες, τα παιδιά παίζουν από τεσσάρων ετών, ενώ εμείς γνωρίζουμε το άθλημα πολύ πιο μετά στη ζωή. Οπότε η ανάπτυξή του είναι διαφορετική. Βέβαια γίνεται πολύ καλή δουλειά για την ανάπτυξη του σπορ, από τα θεμέλιά του, από την αρχή και είναι ένας τρόπος φτιάξεις το δρόμο σου προς την προεπιλογή της Εθνικής και να πας στην Ευρώπη, στο εξωτερικό και να παίξεις σε ένα υψηλότερο επίπεδο.Δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές άθλημα στις ΗΠΑ. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που με το χέρι χτυπάς ένα μπαλάκι στον τοίχο.

 

Πίσω στο 2004-2005 είχα δει μία αγγελία στο facebook πως αναζητείται προπονητής χάντμπολ για την Εθνική…

Οφείλεται στην έλλειψη γνώσης και έκθεσης στο άθλημα. Είναιδύσκολο να βρεις στις ΗΠΑ άτομα που να έχουν τα προσόντα και να είναι ικανά στην χώρα. Γιατί στην ιστορία  του αθλητισμού μας δεν υπάρχει το χάντμπολ. Θα μπορούσαμε να πάρουμε παράδειγμα από το ποδόσφαιρο που πλέον πηγαίνει καταπληκτικά.

Το μπιτς χάντμπολ συνδυάζει πολλά στοιχεία από άλλα αθλήματα. Μεγάλα άλματα, γρήγορο ρυθμό. Οπότε ίσως είναι «κρυφό» άθλημα που χρειάζεται μια ώθηση. Μου αρέσει να κινηματογραφώ, να αφηγούμαι μια ιστορία. Και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα σημαντικό κομμάτι στην εξάπλωση του αθλήματος και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με το ντοκιμαντέρ. Να σπείρουμε τον σπόρο και να κάνουμε γνωστό το άθλημα. Να πούμε την ιστορία μας. Κι η αγορά είναι μικρή αυτή την στιγμή και θέλουμε να βρούμε επενδυτές σε μια παρθένα αγορά και αυτός είναι ένας σημαντικός τρόπος να το αναπτύξουμε.

Ποια είναι η μέχρι στιγμής εντύπωσή σου από την διοργάνωση;

Καταπληκτική! Λατρεύω την Ελλάδα και τους ανθρώπους της και είναι τόσο μεγάλη χαρά να παίζω εδώ. Το μπιτς χάντμπολ έχει μέσα του την αύρα του φερ πλέι και την ενέργεια της συνεργασίας και η ελληνική κουλτούρα βρίσκει θέση σε αυτό. Όλοι τους είναι τόσο ευγενικοί και μας υποδέχθηκαν με χαρά. Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα και με είδαν πρώτη φορά να παίζω. Είναι τόσο ξεχωριστό. Και είμαι σε μια ομάδα με ένα υπέροχο και ξεχωριστό γκρουπ γυναικών, κάποιες από αυτές είναι και μητέρες. Μοιραζόμαστε το πάθος για το άθλημα και κάνουν τα πάντα για να πραγματοποιήσουν αυτό που αγαπούν.